Inmiddels ben ik al weer ruim een maand thuis van mijn reis naar Zuid -Afrika. Samen met mijn jongste zoon heb ik gewerkt in een Township in Houtbay bij Kaapstad. Hij heeft wekelijks voetbaltraining gegeven en meegeholpen om de ingang van het Township mooi te maken. De foto hieronder toont het resultaat.

Ik heb geholpen in de keuken van een Christelijk centrum in hetzelfde Township. Dagelijks werd daar gekookt voor mensen die daar zelf niet de mogelijkheden en middelen voor hebben. Het was zeer dankbaar werk.

Mijn zoon en ik zijn rijker terug gekomen. We hebben de Zuid Afrikanen, zowel zwart als blank mogen ontmoeten. We hebben gezien hoe groot de kloof tussen zwart en wit, tussen arm en rijk is. We hebben van beide werelden geproefd, we hebben de verschillen gevoeld en de gevolgen gezien die daaruit voort komen. We hebben angsten overwonnen, vooroordelen losgelaten, ons welkom en veilig gevoeld en veel liefde mogen geven en ontvangen.

Het was bijzonder om met één van mijn kinderen te gaan. We waren op elkaar aangewezen en moesten het samen doen. Natuurlijk voelde ik de verantwoordelijkheid, maar waar het kon droeg hij dat zelf . Ik heb mogen ervaren hoe hij ook voor mij zorgde, door rekening te houden met mijn gevoelens en behoeftes. We hebben alles in overleg ondernomen en bijzondere momenten meegemaakt. We hebben veel samen gepraat over kleine en grote zaken. Hij merkte op dat we vaak op hetzelfde momenten hetzelfde wilden zeggen. Heel irritant vond hij dat. Voor mij de bevestiging hoe wij met elkaar verbonden waren.

Het thuisfront kon ik goed loslaten. Natuurlijk was er veelvuldig contact via whatsapp en dat was fijn om te weten hoe het met ieder ging. Het contact liep voornamelijk tussen mij en mijn man. De kinderen zochten het minder op. Ze waren druk met hun eigen leven en dat is goed. Ik heb mijzelf de vrijheid gegeven om deze reis te maken, het is ook belangrijk mijn kinderen de vrijheid te geven.

Het heeft mijn relatie met mijn man ook goed gedaan. We zijn al heel lang samen, voelen als een eenheid en gedragen ons ook vaak zo. Nu moest ik alles zelf doen op de reis. Het gaf me een overwinningsgevoel. Natuurlijk weet ik dat ik zelfstandig ben en mijn zaken prima zelf kan regelen en hij ook, maar toch zijn er patronen ontstaan waardoor je in bepaalde situaties achter elkander kunt verschuilen. Nu, weer thuis, voelen we onze eigen kracht en mogelijkheden en beseffen ons tevens dat we samen meer dan de optelsom zijn.

Natuurlijk hebben wij ook nog genoten van prachtig Kaapstad en zijn omgeving. Ze noemen het de mooiste stad van de wereld en ook al vond ik dat in eerste instantie wat overdreven, het is echt geweldig.

Ik ben super dankbaar dat ik deze reis samen met mijn zoon heb mogen maken. Ik heb mijn hart gevolgd, de moed gevonden om mijn plan ten uitvoer te brengen, ik ben mijn geliefden dankbaar dat zij ons lieten gaan. De reis heeft ons meer gebracht dan ik durfde te dromen